سرآغاز

ماه من غصه چرا؟؟

آسمان را بنگر، که هنوز

بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم و آبی و پر از مهر به ما می‌خندد

یا زمینی را که،

دلش از سردی شب‌های خزان

نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و

نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار،

دشتی از یاس سپید،

زیر پاهایمان ریخت

تا بگوید که هنوز،

پر امنیت احساس خداست…

ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخن‌ها گفتن

کار آنهایی نیست که خدا را دارند.

ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی،

مثل باران بارید

یا دل شیشه‌ای‌ات

از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا

چتر شادی وا کن

و بگو با دل خود

که خدا هست، خدا هست، خدا هست هنوز…